Obrzęd Pasowania Zucha na Harcerza
( English below … )
Nasza „Podhala” tradycja zaczyna się czasem kiedy „szustka” zuchów kandydatów maszeruje , idzie ścieżką lub drogą. Prowadzi ich wódz albo Drużynowy. Nadchodzą do miejsca, może na polane, gdzie jest ogień. Naj lepiej by było palące ognisko, ale w zależności od miejsca mogą wystarczyć pochodnie lub szereg świeczek. W przestrzeni obecna jest Drużyna, jednostka przyjmująca w swoje szeregi nowych „ochotników”. Jak wszystko jest na miejscu, „poczet sztandarowy” wmaszeruje na miejsce. Zaraz po tym, wódz lub drużynowy wywoła każdego ochotnika po imieniu, jeden po drugim. Druh instruktor, który odprawia ceremonię, podhodzi do niego z ciupagą w ręku. Inne grupy tradycyjnie możliwie używają ceremonialnego miecza.
Się kieruje zucha że ma uklęknąć na prawym kolanie. Wyznaczony „sponsor/patron”, zastempowy lub starszy harcerz, w tym momencie podhodzi za zucha z tyłu i kładzie dwa palce na prawym ramieniu. Instruktor pyta zucha jak się nazywa… „Zuchu, powiec jak masz na imie?”. Używając pierwsze imie, zadaje pytania na które trzeba odpowiedzieć pozytywnie. (jeśli nazywa się Jasiu Klucz… to)
- „Jasiu”, czy chcesz być harcerzem?
- Czy obiecujesz być dobrym harcerzem?
- Czy chcesz być posłuszny Prawu Harcerskiemu?
- Czy przysięgasz wypełniać Przyrzeczenie Harcerskie?
Po tym mówi:
„Pasuje ciebie na harcerza”, i jednym po drugim dotyka jego ramiona trzy razy ceremonialną ciupagą.
Następnie… „Druhu ‘Jasiu’, powstań harcerzem”… (on wstaje)
Wtedy „sponsor/patron” zdejmuje zucha hustę, zakłada nową harcerską hustę, i zakłada mu na ramię szary sznór. Następnie nowy harcerz jest przeprowadzany do nowego zastępu. Kolejny kandydat jest wtedy wzywany po imieniu przez wódza/druryznowego, i procedura się powtarza.
Po obrzędzie, harcerze w zastępie nowego ochotnika, mogą jeden po drugim, po koleżeńsku podać sobie rękę, się przedstawić, i zamienić imiona. I w ten sposób harcerze przyjmują nowego ochotnika w swoje grono.
Kiedy wszyscy kandydaci są pasowane, wita się ich w szeregi okrzykiem „Czuj Czuj Czuwaj!”
Na końcu, zwyczajem jest aby przewodniczy obrzędu który przeprowadza pasowanie, powiedział kilka słów jako krótką „Gawęnde”. O tym, co to znaczy zostać harcerzem i o zmianach, obowiązkach, oczekiwaniach związanych z byciem harcerzem. Dorastanie i dojrzewanie, aby być dobrym człowiekiem i osobą, jako harcerz, już nie jako dziecko, do wieku adolescencji, a następnie do dorosłości. Być może jak w przyszłości wyrosną na możliwą role przywódczy, takie jak ich liderzy byli i są obecnie, i tak dalej. Każdy wykonawca może przemówić do własnych myśli i słów, co to znaczy zostać i być harcerzem.
Jest to podstawowy rytuał, ale może być bardziej zawiły lub kompleksowy. Inne Szczepy czy Drurzyny mają dodatkowe tradycje i sposoby prowadzenia uroczystości. Niektórzy wymyślą jakiś prosty test, który trzeba będzie zdać, być może z pomocą. Kandydat może potrzebować przejść przez tor z przeszkodami (obstacle course ), lub inny egzamin umiejętności. Więc powinien być plan lub konferencja dotycząca konkretnych procedur, które mają być przeprowadzone. Procedura obrzędu powinna być wstępnie zaplanowana i omówiona przez osoby zaangażowane w proces ceremonii tego obrzędu.
Obrzęd Pasowania Zucha na Harcerza ~ Szczep “Podhale”
Obrzedy-Wielkie-i-Pasowanie-Zuchow ~ Komenda Chorągwi Kanada
Our Podhale tradition usually begins with a “ szustka” of candidate zuchy marching or walking along a path or a trail. They are accompanied by their wódz or leader. They will come along to a place or spot where there is fire. Ideally a campfire, but depending on the location torches or a trail of candles can suffice. Present in the space is the Drużyna or a representative unit accepting the new “ochotnicy” into their ranks. When all are in place, the “poczet sztandarowy” is marched into place. At this point, the wódz or drużynowy calls each one out by name, one at a time. The official, or Druch, who performs the ceremony steps forward toward him with the ciupaga in hand. Other groups traditionally use a ceremonial sword.
The zuch is instructed to kneel on his right knee. A designated “sponsor/patron”, a zastempowy or an older scout, at this point steps in behind the zuch and places two fingers on the right shoulder. The official asks the zuch his name … “Zuchu, jak masz na imie?” or jak się nazywasz. Using the first name, he asks a number of questions that require an affirmative answer. (if the name is Jasiu Klucz … then)
- „Jasiu”, czy chcesz być harcerzem?
- Czy obiecujesz być dobrym harcerzem?
- Czy chcesz być posłuszny Prawu Harcerskiemu?
- Czy przysięgasz wypełniać Przyrzeczenie Harcerskie?
Following this he says,
„Pasuje ciebie na harcerza”, as he taps alternate shoulders three times with the ceremonial ciupaga.
Then , …“Druhu ‘Jasiu’ , powstań harcerzem “ … (he stands)
At this point, the “sponsor/patron” removes the zuch husta, a new scout husta is put in place and the grey sznór placed on his arm. He is then taken to his new zastęp.
The next candidate is then called by name by the wódz/druryznowy, and the procedure repeats.
After the ceremony, the scouts in the “zastęp” fof the new “ochotnik” may one by one, shake hands, introduce themselves, and exchange names. And in this way, the scouts accept a new volunteer into their group.
When all candidates are pasowane, they are welcomed into the ranks with the okrzyk , “Czuj Czuj Czuwaj!”
At this point it is appropriate and usual for the Druh presiding over the obrzęd and doing the pasowanie, to say a few words as a short “Gawęnda”. On to what it means to transition to become a scout, and some of the changes, the duties, expectations of being a harcerz. Growing and maturing to be a good person and human, as a harcerz, no longer as a child. To adolescence and then toward adulthood. Perhaps in the future to grow into possible leadership roles like their leaders were and are presently, and so on. However, each presenter could normally speak to their own thoughts or spin on what it means to become a scout.
This is the basic rite of passing observance, but it can be more involved or intricate. Different Szczepy or Drurzyny have additional traditions and ways of doing the ceremony. Some may devise a simple test of some kind that will need to be passed, possibly with help. The candidate may need to make their way through an obstacle course, or some other test of skill. So perhaps a plan or conference into the specific procedures to be implemented should be preplanned and discussed by those involved in the process of the ceremony.